Je winkelwagen is momenteel leeg!
Bij mij begin een project meestal met een onverwachte vondst. Een kringloopgelukje. Zo lag daar ineens een prachtig deken. Warm, stevig, en met een seventies vibe waar ik zo van hou. En in mijn hoofd ontstond meteen een plan: wat als ik hier een jas van maak?
Van deken naar jas
Ik begon met één jas, voor mijzelf. Het patroon hield ik eenvoudig: oversized tijdloos, en met genoeg ruimte voor een dikke trui eronder. Het deken werkte verrassend prettig. Stevig genoeg en toch heerlijk zacht om lekker in weg te kruipen.
Toen mijn neefje van ruim 2,5 mij in mijn nieuwe jas zag, wilde hij hem meteen aan. Toen ik vroeg of hij ook zo’n jas wilde kreeg ik een volmondig “JA”. En dat snapte ik. Want wie wil er nou niet in een zachte, warme dekenjas rondlopen?
Gelukkig had ik nét genoeg stof over om er nog een kleine versie van te maken – in maat 98. Misschien nog een beetje aan de grote kant voor hem, maar hij kan hem nu in het wisselvallige voorjaar aan én strakjes in de herst.
En zo ontstonden er twee: een grote en een kleine jas, elk met z’n eigen karakter, maar duidelijk familie van elkaar.
Voor Ollie koos ik voor een andere sluiting dan mijn jas. Ik had voor mezelf namelijk voor een houtje-touwtje sluiting gekozen maar dat leek mij voor een enthousiaste jongen van bijna 3 niet handig en ging voor drukknopen zodat hij de jas zelf open en dicht kan doen. En o ja, natuurlijk grote zakken met genoeg ruimte voor de speelgoed autootjes die overal mee naar toe gaan.
Twinning zonder fast fashion
Wat ik zo mooi vind aan dit soort projecten, is dat het verder gaat dan kleding. Het is een stukje verleden wat je draagt. En tegelijk is het ook een statement: we hebben geen nieuwe stoffen nodig om iets bijzonders te maken.
De jas was gelukkig meteen goedgekeurd. Dat was voor mij even spannend want tja, kinderen van 2 kunnen kritisch zijn 😉 Hij ging gelijk aan! Blijer kun je mij als tante bijna niet maken.
Zelf aan de slag?
Heb je zelf nog een oude deken liggen? Of vind je er eentje op de rommelmarkt? Probeer het eens! Kies voor een eenvoudige jasvorm en werk met een stevige naald. Dikke dekens laten zich het beste stikken met wat geduld (en een kop thee erbij).
Misschien maak je er eentje voor jezelf. En wie weet vraagt iemand uit je omgeving om er ook een. Want dat is uiteindelijk wat kleding mag zijn: warm, uniek en met liefde gemaakt.
💛 Heb jij ook ooit iets gemaakt van een oude deken? Of zou je het willen proberen? Laat een reactie achter of stuur me een foto, ik vind het heerlijk om te zien wat er ontstaat uit hergebruik.
Geef een reactie